Ik ben een groot liefhebber van Barbara Pym en hoop een aantal boeken van haar te kunnen vertalen. Uit haar hele oeuvre zou ik dan het liefst Some Tame Gazelle en A Glass of Blessings vertalen.
A Glass of Blessings heb ik in januari herlezen. En ik was onder de indruk van het literaire raffinement van de schrijfster. De verschillende lagen van A Glass of Blessings (1958) onthullen zich niet zomaar aan de lezer. Er zijn mensen die dit niet meer dan een grappig boek vinden (overigens niets mis mee), en vaak wordt de hoofdpersoon als oppervlakkig en egoïstisch gekarakteriseerd. Volgens mij is dat een onderschatting van het boek.
A Glass of Blessings gaat over een mooie jonge vrouw, Wilmet, die getrouwd is met een redelijk welgestelde man. Ze hebben geen kinderen en Wilmet heeft feitelijk niets te doen. Ze verricht wat werk voor de kerk, volgt cursussen en winkelt veel; ze heeft een goede smaak en ziet er altijd perfect uit. Ze valt voor Piers, de broer van een vriendin, en hoopt min of meer op een affaire met hem, maar wordt ruw uit haar droom wakker geschud als ze zich realiseert dat hij homo is. Ondertussen merkt ze niet dat haar eigen man iets met een ander heeft, en ook niet dat haar schoonmoeder, een weduwe bij wie zij en haar man inwonen en met wie ze goed kan opschieten, een romance beleeft met een oude vriend.
Schitterend pijnlijk
Barbara Pym onthult op haarscherpe wijze de pijnlijkheid van het bestaan van vrouwen als Wilmet. Wilmet heeft niets te doen en ze hoeft ook niets te doen. Niemand verwacht iets van haar. Ze hoeft alleen maar mooi te zijn. Haar pogingen om iets nuttigs te doen en contact te leggen met anderen verlopen moeizaam. De dames van de kerk zijn van een lagere stand, wat vaak tot pijnlijke situaties leidt. Haar man is lief voor haar, maar bedriegt haar ondertussen wel (met een personage overigens dat in een later boek van Pym een hoofdrol krijgt). Piers, die bijna als enige belangstelling voor haar als persoon lijkt te hebben, woont samen met een ander. Wilmets eenzaamheid komt tussen de regels door schrijnend naar voren. Omdat ze niet erg opmerkzaam is, wordt ze steeds overvallen door de gebeurtenissen, zoals het feit dat haar schoonmoeder gaat hertrouwen, zodat Wilmet en haar man met z’n tweeën een woning moeten zoeken en voor zichzelf gaan zorgen.
Glasscherven
Het knappe aan dit boek vind ik het feit dat je het kunt lezen als een niet al te ingewikkeld, gezellig-Engelse roman uit de jaren 50, boordevol milde humor, excentrieke types en fijne kopjes thee. Maar onder die komische, onschuldige oppervlakte piept en knarst het. Daar heeft Pym heel vaardig en met vlijmscherp inzicht een veld vol glasscherven neergelegd, waar je met je kopje thee in de hand en pantoffels aan je voeten overheen loopt.