Zittend op het wiebelige randje van het vijvertje in mijn tuin probeer ik de salamanders op te sporen. Ik tuur geconcentreerd in het water, speur alle plekken af waar ze normaal gesproken zitten. Ik zie niks. Langzaam dwalen mijn gedachten af en gaat mijn blik waar hij wil: naar de waterlelies, de rietstengels, de watermunt, een paar schaatsertjes – wat een grappige beestjes zijn dat toch – en hé, daar heb je een salamandertje. En daar zit er nog een.
Wijze les: als je iets heel graag wilt zien, moet je er niet al te gericht naar zoeken. Ontspan en het duikt vanzelf op.
Geldt dat niet voor heel veel dingen in het leven? Ook voor wijn, bijvoorbeeld? Hoe moeilijker je erover doet, hoe meer de wijn aan je grip ontsnapt. Ik vind mezelf weer heel diepzinnig, daar op de rand van die vijver, zittend in de zon.
’s Avonds eten we buiten en drinken een glas rood. Ik zit wat te oreren over fruit, zuren, alcohol en tannine – het woord terroir neem ik nog net niet in de mond –, als mijn man opeens quasigewichtig zegt: ‘Hm, ík zie coniferen in mijn wijn.’ We barsten allebei in lachen uit. Maar het is wel zo. Het rijtje coniferen achter ons wordt prachtig weerspiegeld in de donkerrode vloeistof. Het zijn eigenlijk lelijke, uit hun krachten gegroeide dingen. Maar er nestelen elk jaar duiven in, en als het heet is, geven die sombere bomen een ongelooflijk lekkere, zondoorstoofde geur af. En nu is hun silhouet dus ook nog eens heel mooi te zien in een glas wijn.
Wijze les: je bent eerder een wijnzeur dan je denkt. Hou je ogen open.
Die nacht heb ik een akelige droom. Ik moet examen doen en heb niets voorbereid. Het gaat over wijn, ook dat nog. ‘Wat ziet u in uw glas?’ vraagt de examinator streng. ‘Eh… niets!’, stamel ik geïntimideerd. ‘Fout!’ dondert hij. ‘Wat ziet u in uw glas, mevrouw Schippers?’ ‘M’n… m’n neusgaten’, fluister ik angstig. ‘WAAAAATTTT?’, schreeuwt hij en ik word paniekerig wakker. Wat een droom.
Ik sluip stilletjes naar beneden en schenk een glas rood in. Slaperig hang ik erboven. Ik werp een blik in het glas om te zien wat er te zien valt. Hè? Wat is dat nou? Ik slaak een snerpende gil. Het is de examinator.
Wijze les: vergeet nooit gewoon van je glas wijn te genieten. Voor je het weet is het te laat.
(2009)