Des duivels

In de wereld van het eten volgen de trends elkaar lekker snel op. Tarwegrassap, chiazaad, freekeh, het knotsgekke paleodieet: never a dull moment. In de wijn gaat het allemaal wat trager. Voordat al die wijnboeren hun stokken omgeënt hebben van sauvignon blanc naar pinot noir en daar een bruikbare opbrengst van hebben – dat duurt gewoon even. En een deel van de trends, zoals die wereldwijde doorbraak van Riesling en de vraag naar lichtere, elegante doordrinkers, lijkt soms eerder wishful thinking van wijncritici dan een daadwerkelijke behoefte van wijndrinkers. Ook zijn de marketingmogelijkheden duidelijk anders. Spa kan reclame maken voor ‘Spa Bruisend met een vleugje smaak’. Dat zie ik een wijnproducent nog niet doen. Wie van u rent naar de winkel voor een fles ‘champagne met een vleugje smaak’?

Toch lijkt een deel van het wijndrinkend publiek dát nou juist te willen, en wel in de vorm van wijn met geen of weinig alcohol. Ik weet het, het is vloeken in de kerk. Alcohol draagt smaak, alcohol geeft pit, alcohol geeft een roes. Hoeveel pijlers kun je onder een brug wegslopen voor hij instort? Wijn waar de alcohol (grotendeels) uitgehaald is, mag dan ook geen wijn heten. Toch is er vraag naar. Op de diverse social media die ik dag en nacht gretig afloop, kom ik steeds vaker opgetogen verhaaltjes tegen over gestripte wijn. Van wijnliefhebbers die na het zuipen (kun je dat dan nog zo noemen?) nog met de auto naar huis willen; van zwangere vrouwen; van mensen die geen alcohol mogen drinken én van fashionista’s, die doodsbang zijn iets te eten of te drinken waar meer dan 1 calorie in zit. De meisjes dus die ook bereid zijn geld uit te geven aan Spa met een smaakje. En die dan dingen drinken met huiveringwekkende namen als SkinnyGrape (‘available in 4 amazing varietals’).

Als ik geen alcohol wil drinken, pers ik in al mijn gereformeerde braafheid een groentesapje in mijn slowjuicer. Dat is lekker en smaakt ook uitstekend bij het eten. Maar kennelijk zijn er steeds meer wijndrinkers die liever losgaan met een fles alcoholvrij (ik heb geen cijfers, maar volgens de Vereniging Drankenhandel Nederland stijgt de verkoop traag maar gestaag). Er zijn zelfs webwinkels die alléén maar alcoholvrije wijn verkopen! Zou dat spul tegenwoordig dan echt drinkbaar zijn? Nu wil ik het weten ook. Voor mij staan 3 flessen alcoholvrij: Natureo Free Muscat en Natureo Free Syrah van Torres (nog best duur à € 8,49) en voor de lol een sekt: Style Zero Light van Römer (€ 3,59). Ik ga u niet vermoeien met ‘proefnotities’. Na de sekt en de fles rood heb ik om eerlijk te zijn de witte niet eens meer geproefd. Oké, het spul smaakt beter dan 7Up. Maar met wijn heeft het helemaal niets te maken. Alcohol mag dan calorierijk gif zijn, alcoholvrije wijn is pas écht het werk van de duivel.

(2015)