Maak je neus zacht

Midden in de nacht word ik wakker doordat mijn man mij zachtjes aanstoot. ‘Je snurkt’, fluistert hij. ‘Sorry’, fluister ik terug en draai me om. Ik concentreer me op mijn neus en inderdaad, die is ‘hard’. Gespannen. En daardoor ga je hoorbaar ademhalen en snurken. Althans, dat zei mijn yogalerares, toen ik, jaren geleden, aan yoga deed. Steeds weer wees ze ons erop dat we ook ons gezicht moesten ontspannen. Dat bleek verbazingwekkend moeilijk. ‘Maak je neus zacht’, zei ze, maar hoe doe je dat?
Op dit moment, in het diepst van de nacht, wil het niet zo lukken. Want nu mijn gedachten eenmaal op neuzen gericht zijn, moet ik denken aan de foto van een heleboel varkenssnuiten, die onlangs op de omslag van bouillon! stond. Een verzameling roze, ronde neuzen met twee gaatjes erin. Prachtige varkensneuzen, waarmee ze zo mooi kunnen wroeten, knorren, ruiken en snuiven. Flexibele, beweeglijke, gevoelige instrumenten die het varken zo helemaal tot varken maken.

Tot zover niets aan de hand. Behalve dat die neuzen eetbaar zijn. Zo goed als álles van het varken is eetbaar. En zou gegeten moeten worden. Het is al vaker gezegd: wie vlees eet, moet zich niet beperken tot de karbonaadjes en hamlapjes (of de biefstukken en kipfilets). Dat geldt dus ook voor mij. Zeker nu ik het boek Van het varken in de kast heb staan, met recepten voor vrijwel alle onderdelen van het beest. De eerste keer dat ik het boek in de winkel doorbladerde, zette ik het weer terug vanwege de vele tekeningetjes van vrolijke varkentjes die erin staan. (Daar heb ik altijd al een hekel aan gehad. Je ziet het ook vaak op vrachtvagens die vlees vervoeren: een olijke, bolronde varkensmama met op haar arm een al net zo guitige en blije varkensbaby. Alsof varkens lachend naar de slacht gaan. Alsof het zelf lekkerbekken zijn die genieten van een heerlijk hammetje.) Later keek ik het boek nog eens in, en ontdekte toen een tekening van een omavarken dat haar kleinkind voorleest over het slachten van een mens. Luguber misschien, maar het gaf wel de doorslag: deze tekenaar snapt hoe het zit.
En nu lig ik dus wakker van de vraag hoe zo’n neus zal smaken. Hoe zo’n neus op mijn aanrecht ligt. En hoe hij zal aanvoelen. Zacht?

Stéphane Reynaud, Van het varken, met foto’s van Marie-Pierre Morel en illustraties van José Reis de Matos