Even een ergernis spuien. Ik erger me aan het feit dat de reclame ons wijs wil maken dat ons eten liefst in de fabriek geproduceerd moet zijn, zodat we er zelf zo min mogelijk mee te maken hebben.
Ik erger me aan het feit dat eten steeds minder een eigen smaak mag hebben die, god verhoede het, ook nog eens kan variëren. Een kipfilet moet gegarandeerd nergens naar smaken en die niet-smaak moet gegarandeerd altijd hetzelfde zijn.
En ik erger me aan het feit dat de reclame ons nu ook
nog eens wijs wil maken dat het goed is ons eten zo
min mogelijk aan te raken.
De blokjes nepfeta van Arla (nota bene een merk dat zich als biologisch profileert) voldoen aan alle eisen van
de moderne tijd. Ze heten Arla Apetina® Light blokjes 10% vet. (Dan weet je al dat deze ‘saladekaas’ wanhopig fout is.) De vederlichte blokjes smaken niet alleen geruststellend nergens naar, ze zijn ook nog eens verpakt in een emmertje, excusez, beker, met daarin een plastic korfje dat je omhoog kunt trekken zonder de blokjes aan te hoeven raken. Zodat de smaak- en geurloze brokjes dus geheel steriel op je bord belanden en je er niet – stel je voor – met je vingers aan hoeft te komen. Jammer dat je het nog in je mond moet steken, maar daar zal op termijn ook nog wel een oplossing voor komen. Dat deze smetvreesverpakking tot slot een flinke berg extra, volslagen overbodig plastic afval oplevert, brengt mijn ergernis naar het kookpunt.
Het is perverse rotzooi, en anders niet.
