Is wijn drinken tegenwoordig een daad van verzet? Mogen u en ik – brave Perswijnlezers – onszelf vleien met de gedachte dat onze nerdachtige hobby opeens een heldhaftige bezigheid is? Na de aanslagen in Parijs lijkt het daar op. Uitgaan, op terrasjes zitten, uit eten gaan, samen van het leven genieten – kort samengevat: wijn drinken – stonden symbool voor het vrije westerse leven en de wens om dat leven niet in te laten perken door terroristen. ‘Europa is champagne & wine’, schreef een columnist in de Volkskrant.
Ook werd het boek A Moveable Feast (1964) van Ernest Hemingway opeens weer populair. Hemingway beschrijft daarin een periode in zijn leven die zich grotendeels afspeelt in het Parijs van de jaren twintig; een glorieus tijdperk, dat ook al aan bod kwam in zijn roman The Sun Also Rises (1926). Een rare man, die Hemingway, maar beide boeken zijn de moeite waard, zeker ook voor wijnliefhebbers en levensgenieters.
Uit A Moveable Feast komt bijvoorbeeld de beroemde passage over de oesters met droge witte wijn: ‘As I ate the oysters with their strong taste of the sea and their faint metallic taste that the cold white wine washed away, leaving only the sea taste and the succulent texture, and as I drank their cold liquid from each shell and washed it down with the crisp taste of the wine, I lost the empty feeling and began to be happy and to make plans.’
Tijdens een reisje met schrijver en hypochonder Scott Fitzgerald, die bang is dat hij longontsteking heeft, raadt de ik-figuur aka Hemingway hem aan Mâcon te drinken: ‘I urged him to take another drink of Mâcon, since a good white wine, moderately full-bodied but with low alcoholic content, was almost a specific against the disease.’
Ha! Kom daar nog maar eens om anno 2016. Want de lifestyle die bij wijn drinken hoort mag dan een soort verzetsdaad tegen religieus fanatisme zijn, ik krijg steeds vaker het nare gevoel dat wijn drinken het nieuwe roken aan het worden is. Lange tijd hebben we onze wijnconsumptie kunnen verdedigen door te zwaaien met onderzoeken waaruit bleek dat wijn goed voor je was. Van gezondheidsautoriteiten mochten mannen twee à drie glazen per dag en vrouwen één à twee. De nieuwste adviezen, afkomstig uit het Verenigd Koninkrijk, zijn echter angstaanjagend zuinig: maximaal één klein glas per dag voor mannen – vrouwen zijn dus helemaal de lul: één klein glas per twee dagen – en eigenlijk is zelfs dat nog geen ‘veilige’ hoeveelheid. Een paar dagen per week niet drinken is goed, helemaal niet drinken is beter.
Crikey! Ons wijnliefhebbers wacht dus een dubbele taak. Niet alleen moeten we de westerse normen en waarden hooghouden door van wijn te genieten, we moeten ook nog zien te voorkomen dat we straks met z’n allen in de regen buitenstaan omdat het binnen verboden is te drinken. Ik ga meteen aan de slag.
(2016)