Wijnreisje naar de Ahr: een openbaring
Wat een ontdekking: op twee uur rijden van Nijmegen ligt een prachtig wijngebied, waar je heerlijk kunt eten, wandelen en vooral wijn drinken. 14 leden van Slow Food Nijmegen en Utrecht trokken het weekend van 23 maart door de dorpen langs de rivier de Ahr, zoals Dernau (waar we overnachtten bij een wijnboer), Marienthal (waar een Slow Foodforum was) en Mayschoss (waar we uitgebreid geproefd hebben bij de plaatselijke coöperatie – en bij de Schnell-Imbiss…).
Het Ahrdal is een klein wijngebied, waar langs ongelooflijk steile hellingen (zie foto hieronder) al eeuwenlang druiven worden verbouwd. Persoonlijk werd ik al bleek bij de gedachte alleen om daarboven, tegen zo’n helling aangeplakt, wijnstokken te moeten
snoeien of druiven te plukken. Maar de boeren in de Ahr doen het gewoon. Met als resultaat: heerlijke én, we moeten eerlijk zijn, minder heerlijke wijnen.
Het dal is vooral bekend om de blauwe druif spätburgunder (elders pinot noir geheten), maar ook om een veel zeldzamere mutatie hiervan, de frühburgunder. Die is vrijwel eender aan de spätburgunder, maar, de naam zegt het al, hij rijpt vroeger (vaak kan er al in juli of augustus worden geoogst) en dat is in het Duitse klimaat toch wel een voordeel. Om deze druif van de ondergang te redden, is hij opgenomen in de Ark van de Smaak.
Zuivel
Het Slow Foodforum in Marienthal stond helemaal in het teken van de frühburgunder. Het sfeervolle wijngoed Kloster Marienthal puilde uit van de enthousiaste Duitse foodies die enkele jaargangen Frühburgunders van verschillende wijngoederen kwamen proeven en naar lezingen van wijndeskundigen kwamen luisteren. Een van de toprestaurants uit de streek, Sanct Peter, verzorgde kleine, smakelijke gerechten. Samenvattend kun je zeggen dat de wijnen een lichtrode kleur hadden, vooral in de geur heel fruitig waren, veel zuren hadden – wat soms zorgde voor een lichtvoetige, elegante wijn, soms voor een wat rauwe, wrange wijn – en een onverwacht hoog alcoholpercentage (minstens 13%). Ook viel op dat veel wijnen enigszins naar zuivel roken; mogelijk een gevolg van de hier alom toegepaste malolactische gisting: een proces waarbij scherpe appelzuren door bacteriën in zachtere melkzuren worden omgezet. Een paar wijnen sprongen er echt uit, met name van de jaargang 2004. Bijvoorbeeld de Bad Neuenahrer Sonnenberg Frühburgunder Trocken 2004 van topproducent Meyer-Näkel: een wijn met een heerlijk volle, warme, iets rokerige geur, en een smaak van kersen en rode bessen.
Gul
Ook de wijnen van Weingut H.J. Kreuzberg, waar we overnachtten (foto hierboven), horen tot de beste van de streek. Het bedrijf maakt voornamelijk Spät- en Frühburgunders, maar ook Riesling, Pinot Blanc en een blend van frühburgunder en cabernet franc. De broers Ludwig en Hermann-Josef Kreuzberg nemen hun vak serieus; de meeste wijnen worden gemaakt om langer mee te gaan. Je wordt er bovendien zeer hartelijk en gul ontvangen. Op zondag hebben we een gedeelte van de Rotweinwanderweg afgelegd, langs de wijngaarden en de rivier. Een prachtige route, die nog eens extra duidelijk maakt hoe steil en moeilijk bereikbaar veel wijngaarden zijn. We sloten de wandeling af met een proeverij bij de Winzergenossenschaft Mayschoss, een wat commerciëler ingestelde coöperatie die prima wijnen maakt. Onze gids (die duidelijk een soort hossend, lallend en zingend gezelschap had verwacht) was blij verrast dat wij serieus kwamen proeven en echt in zijn wijnen geïnteresseerd waren; al doende werd hij steeds enthousiaster en kwam met de ene fles na de andere aanzetten. Zo mochten we buiten het programma om de Frühburgunder Trocken 2004 proeven, een wijn die naar koffie, rook en bessen geurde en heel sappig en fruitig van smaak was. Het zeer hoge alcoholpercentage van 14,5% stoorde in dit geval niet.
Streekproduct
Spuugden de meesten van ons tijdens de proeverijen de wijnen netjes uit, bij het eten was dat anders. Je kunt in het Ahrdal heel goed eten en daarbij ook heel goed drinken. De eerste avond schoven we aan in de Hofgarten in Dernau, het restaurant van wijngoed Meyer-Näkel. Vriendelijk en flexibel personeel, prima gerechten en een mooie, vriendelijke Spätburgunder van Meyer-Näkel erbij. De avond erna dineerden we iets meer op stand in restaurant Weinkirche in Walporzheim. Ook hier (na de Sekt) verscheen de ene na de andere fles Spätburgunder, dit keer van Brogsitter (tevens eigenaar van het restaurant). Op dag drie viel iedereen schaamteloos voor de verleiding van de Schnell-Imbiss, strategisch geplaatst tegenover de Mayschosser Winzergenossenschaft en naast de parkeerplaats. Pommes mit Bratwurst – ook een soort streekproducten, toch?
Zie ook het weblog van mederezigster Mariëlla Beukers: www.wijnkronieken.nl.