Het getuigt misschien van weinig bescheidenheid om je eigen werk en columns zo onder de aandacht te brengen. Maar ik doe het toch. Ik ben ook maar een mens.
Ellen Giebels is hoogleraar conflict, risico en veiligheidspsychologie aan de Universiteit Twente. Naar aanleiding van de bevrijding van een Nederlandse gegijzelde in Mali, vertelde ze in de Volkskrant over de overlevingsstrategieën die slachtoffers toepassen tijdens hun gevangenschap. Ze zei onder andere: “Wat hen op de been houdt, is een focus op de toekomst; op wat …
Een paar weken geleden was ik in Turijn. Een geweldige stad, die zich echter niet zomaar aan je openbaart: je moet er moeite voor doen, de stad liefst te voet doorkruisen, goed kijken en de sfeer langzaam in je opnemen. Het regende, maar dat gaf niets, want dat paste wel bij deze ietwat afgebladderde, maar …
Ik dacht eigenlijk dat mijn grote liefdes op wijngebied wel zo’n beetje uitgekristalliseerd waren. Sherry, Riesling, champagne, Pinot Noir/Spätburgunder, Barolo: dat is de kern waarom mijn aanbidding draait. Heel wijnpolitiek correct allemaal, niets om je voor te schamen. Maar tot mijn eigen verrassing heeft zich de afgelopen jaren langzaam een ander wijntype in mijn kelder …
Terwijl mijn ouders beneden in hun eigentijds ingerichte woonkamer zaten – bruine banken, oranje lampen – zat ik als tiener op zolder brieven te schrijven met een kroontjespen, bij het licht van een olielamp. Ik dacht toen nog dat het verleden veel mooier was dan het heden en wilde dat ik honderd jaar eerder geboren …
Er zijn altijd meer wereldjes waar je niet bij hoort, dan waar je wel bij hoort. Zo hoor ik niet bij de glamourkringen of internationale jetset. Meestal kan ik daar meer dan uitstekend mee leven, maar soms zijn er feestjes waarvoor ik best wél een keer uitgenodigd zou willen worden. De liefdadigheidsfeestjes van Wine Women …
Wij hadden vroeger thuis geen kaasschaaf. Mijn ouders – toch echt van de oorlogsgeneratie – sneden plakjes van de kaas met een mes. Dat leidde nogal eens tot dikke hompen. Lekker natuurlijk, maar als puber schaamde ik me voor de boterhammen die ik mee naar school kreeg. Grof volkorenbrood met dikke stukken kaas, terwijl mijn …
Na een paar dagen in een tent of (in ons geval) een kleine camper te hebben doorgebracht, weet je dat je kleren stinken en dat je er raar uitziet. Je ruikt en ziet het zelf pas als je weer thuiskomt, maar door ervaring wijs geworden, weet je het al eerder. Manlief en ik durfden restaurant …
Ik heb me altijd voorgenomen om na mijn pensionering de gordijnen dicht te doen, in een stoel te zakken, en me gestaag door een berg boeken, bonbons en wijn heen te werken. Afgelopen met al dat gezeur over bewegen, gezond eten en matig drinken. O, en een sigaretje erbij. Tot die tijd heb ik het …
Zittend op het wiebelige randje van het vijvertje in mijn tuin probeer ik de salamanders op te sporen. Ik tuur geconcentreerd in het water, speur alle plekken af waar ze normaal gesproken zitten. Ik zie niks. Langzaam dwalen mijn gedachten af en gaat mijn blik waar hij wil: naar de waterlelies, de rietstengels, de watermunt, …
Het regent en het is november: Weer keert het najaar en belaagt Het hart, dat droef, maar steeds gewender Zijn heimelijke pijnen draagt. ‘Het regent en het is november’. Een van mijn dierbaarste zinnen uit de Nederlandse poëzie. Zet er een grafstem bij op en je kunt zelfs tijdens een hittegolf dat ongekend zware herfstgevoel …