Bloemlezing uit eigen werk RSS feed for this section

Terwijl mijn ouders beneden in hun eigentijds ingerichte woonkamer zaten – bruine banken, oranje lampen – zat ik als tiener op zolder brieven te schrijven met een kroontjespen, bij het licht van een olielamp. Ik dacht toen nog dat het verleden veel mooier was dan het heden en wilde dat ik honderd jaar eerder geboren was. Hoewel mijn ouders me mijn gang lieten gaan, vonden zij zelf dat een mens maar beter in zijn eigen tijd kan leven. Ze hadden gelijk, en zo zit ik anno 2014 ’s avonds met […]

Er zijn altijd meer wereldjes waar je niet bij hoort, dan waar je wel bij hoort. Zo hoor ik niet bij de glamourkringen of internationale jetset. Meestal kan ik daar meer dan uitstekend mee leven, maar soms zijn er feestjes waarvoor ik best wél een keer uitgenodigd zou willen worden. De liefdadigheidsfeestjes van Wine Women & Shoes uit Napa Valley, bijvoorbeeld. Op die bijeenkomsten wordt geld ingezameld voor een goed doel. Voor dat doel wordt de liefde voor schoenen en die voor wijn listig uitgebuit: de organisatoren haalden twee jaar […]

Wij hadden vroeger thuis geen kaasschaaf. Mijn ouders – toch echt van de oorlogsgeneratie – sneden plakjes van de kaas met een mes. Dat leidde nogal eens tot dikke hompen. Lekker natuurlijk, maar als puber schaamde ik me voor de boterhammen die ik mee naar school kreeg. Grof volkorenbrood met dikke stukken kaas, terwijl mijn klasgenoten gewoon slap tarwebrood hadden met flinterdun beleg. Vooral mijn vader was altijd zeer royaal in het beleggen van mijn schoollunch. “Niet van dat benauwde”, zei hij graag. Later, toen ik studeerde en op kamers […]

Na een paar dagen in een tent of (in ons geval) een kleine camper te hebben doorgebracht, weet je dat je kleren stinken en dat je er raar uitziet. Je ruikt en ziet het zelf pas als je weer thuiskomt, maar door ervaring wijs geworden, weet je het al eerder. Manlief en ik durfden restaurant Kronenschlösschen in Hattenheim dan ook niet te betreden met onze muf ruikende campingoutfits. Gelukkig was er ook een bistro bij. En daar was nog één tafeltje vrij, en wij mochten het hebben. Aangezien we al […]

Ik heb me altijd voorgenomen om na mijn pensionering de gordijnen dicht te doen, in een stoel te zakken, en me gestaag door een berg boeken, bonbons en wijn heen te werken. Afgelopen met al dat gezeur over bewegen, gezond eten en matig drinken. O, en een sigaretje erbij. Tot die tijd heb ik het idee dat ik enigszins in conditie moet zijn en blijven. Maar ik hink daarbij op twee gedachten. Gezond is goed, zolang het maar niet ten koste van het genieten gaat. Ik raak direct geïrriteerd door […]

Zittend op het wiebelige randje van het vijvertje in mijn tuin probeer ik de salamanders op te sporen. Ik tuur geconcentreerd in het water, speur alle plekken af waar ze normaal gesproken zitten. Ik zie niks. Langzaam dwalen mijn gedachten af en gaat mijn blik waar hij wil: naar de waterlelies, de rietstengels, de watermunt, een paar schaatsertjes – wat een grappige beestjes zijn dat toch – en hé, daar heb je een salamandertje. En daar zit er nog een. Wijze les: als je iets heel graag wilt zien, moet […]

Het regent en het is november: Weer keert het najaar en belaagt Het hart, dat droef, maar steeds gewender Zijn heimelijke pijnen draagt. ‘Het regent en het is november’. Een van mijn dierbaarste zinnen uit de Nederlandse poëzie. Zet er een grafstem bij op en je kunt zelfs tijdens een hittegolf dat ongekend zware herfstgevoel oproepen. En zodra het dan eindelijk echt november is, draag ik dit gedicht van J.C. Bloem – het heeft nog drie strofen – voor aan wie het maar horen wil. Hoewel ik van de herfst […]

De zomer wil niet erg op gang komen. De tomaatjes in mijn tuin hangen al een tijdje groen te wezen, maar weigeren vooralsnog rood te worden. De gedroomde etentjes in de tuin spelen zich uiteindelijk toch vooral binnen af. Voor de wijnen maakt het gelukkig allemaal niets uit. Ze liggen lekker in de kelder, en het kan ze niks schelen of het regent of niet. En ook niet of ik een goed humeur heb of niet. En dat terwijl ik zo geïnspireerd ben door het Franse marketingconcept van moods en […]

“Call me Miss Salmonella”, zegt Jennifer Paterson tegen Clarissa Dickson Wright, terwijl ze een gerecht maakt met een royale hoeveelheid rauw ei. De twee dames – de Two Fat Ladies – lachen hun bulderende lach en gaan door met hun kookprogramma. Een verademing, die dames die zo onbekommerd waren en niet aan kwamen zetten met gesteriliseerd eigeel en andere enge dingen. Maar feit is wel dat je van bedorven of besmet eten behoorlijk ziek kunt worden. Wat dat betreft hebben wijndrinkers het makkelijker. Wijn kan smerig ruiken, waardoor je alleen […]

Afgelopen zaterdag zat ik naar een aflevering van Wallander te kijken. Een onhandige Zweedse rechercheur die worstelt met zijn werk en zijn privéleven. Gescheiden natuurlijk, en amper in staat voor zichzelf te zorgen, laat staan voor een ander. Zo’n man die weliswaar een uitstekende politieman is, maar verder aan elkaar hangt van de onhandigheden. Hij slaapt in een stoel. Zijn huis is kaal, zijn keuken vrijwel leeg, zijn koelkast ook. Wijn? Daarmee spoelt hij zijn pillen weg. Het deed me denken aan wat een vriendin me ooit vertelde over een […]